Het beroepsgeheim in een bijna heilige afspraak in de geneeskunde. In 400 voor Christus werd hij voor het eerst opgeschreven op het Griekse eilandje Kos. Daar was Hippocrates toen op vakantie of zoiets. ‘Ik zweer bij Apollo de genezer, bij Asklepios, Hygieia en Panakeia.’ Sindsdien proberen overheden deze geheimhoudingsregel in wetten vast te leggen, maar iedere welopgevoede arts weet dat wetten ook maar wanhopige pogingen zijn om diepe waarheden vorm te geven. Ook als het zou mogen, zou je dokter niet over je praten tegen je intieme omgeving: je buren, je familie, je ziektekostenverzekeraar. Vroeger was dat gemakkelijk. Verlaat je de praktijk, dan hou je je mond. Sommige patiënten zijn vissers. Die hengelen tijdens een consult naar informatie over andere mensen. ‘Het is toch wat, he dokter. De buurvrouw heeft het maar moeilijk met haar… Hoe heet die ziekte ook alweer precies?’ De truc is om dan ze zorgen dat je stembanden niet bewegen.

Maar tegenwoordig hebben we allemaal een lek op het bureau van onze spreekkamer. Een computer die verbonden is met de hele wereld. Jan en alleman wil daarvan gebruikmaken om dingen over u te weten te komen. En het is een hele uitdaging om je aan het beroepsgeheim te houden met zo een apparaat op je bureau. U bent zelf ook niet altijd even voorzichtig, trouwens. Een vraag over jezelf stellen via een berichtje is heel handig en ik ben er een groot voorstander van. Het scheelt u een afspraak maken en in de wachtkamer komen zitten. Het geeft mij de gelegenheid om te verbergen dat ik het antwoord niet weet, want ik kan ongegeneerd de medische literatuur raadplegen zonder dat u het kan zien. E-consulten zijn heerlijk. Wel via een beveiligd portaal, trouwens. Maar het moet wel één op één blijven. Inloggen als Jantje en dan een vraag stellen over Pietje, daar wordt je dokter onrustig van. Het lek is al zo lastig om te hanteren.

Verzoeken van arbo-artsen, letselschadebedrijfjes en arbeidsongeschiktheidsverzekeraars zijn ook altijd ingewikkeld, vind ik. Ik krijg ze steeds vaker. Ze vertrouwen u niet; dat is me wel duidelijk. Maar om het dan aan mij te vragen… Ik had toch beroepsgeheim? Ze sturen dan een foto van uw handtekening mee. Ik vind dat maar niks. En alles wat ik schrijf kan tegen u gebruikt worden. Ik weet eigenlijk niet hoe Hippocrates daar destijds mee omging. Die was misschien heel handig met die dingen.